เหตุใดจึงมักจะเข้าใจว่าพระธุดงค์อยู่ในป่า
ย้อนกลับไปเมื่อครั้งพุทธกาล พระมหากัสสปะเถระ พระสาวกผู้เลิศกว่าภิกษุทั้งหลาย ผู้ทรงธุดงค์ ผู้ประพฤติในธุดงควัตรอย่างยอดยิ่ง โดยเฉพาะ ธุดงค์ ๓ ข้อที่ท่านประพฤติเป็นปกติคือ ทรงผ้าบังสุกุลเป็นวัตร เที่ยวบิณฑบาตเป็นวัตร และที่สำคัญการอยู่ป่าเป็นวัตร
นอกจากนี้ท่านยังได้รับการยกย่องพิเศษจากพระบรมศาสดาคือ เป็นผู้มีธรรมเป็นเครื่องอยู่เสมอด้วยพระองค์ และเป็นผู้มักน้อยสันโดษ จนถึงตรัสให้ภิกษุเอาเป็นแบบ เพื่อประดิษฐานพระธรรมวงศ์ในอนาคต
ด้วยประการนั้นการถือธุดงควัตรจึงมีสืบต่อมา การอยู่ป่าเป็นวัตรก็เป็นธุดงค์ที่ถือนิยม นอกจากนี้เสนาสนะป่ายังเป็นสถานที่สัปปายะ เป็นแหล่งฝึกหัดปฏิบัติธรรมตั่งแต่เริ่มปฏิบัติ ไปจนถึงพระอริยเจ้าผู้เปี่ยมไปด้วยธรรม
